- Eerste cultuuruitstap: Open monumentendag
Mijn eerste cultuuractiviteit was in Antwerpen. Mijn ouders en een koppel waarmee ze bevriend zijn doen elk om beurt een uitstapje in een stad. Deze keer was het de beurt aan Walter en Sabine. Ze hadden besloten om deze keer de uitstap in Antwerpen te houden op de open monumentendag. Deze editie stond in het kader van de natuur. We hebben 3 wandelingen gemaakt in verschillende parken in Antwerpen die samen de verzamelnaam Nachtegalenpark. Het eerste park is park Den Brandt. In dit park staat een kasteel waar grote feesten worden gehouden. In dit park wordt ook het festival Jazz Middelheim gehouden, wat heel verwarrend is want het zou logischer zijn dat het in park Middelheim zou plaatsvinden. In park Den Brandt kan je nog een echte authentieke dreef zien... Nu ja, authentiek... de bomen die afsterven worden wel opnieuw geplaatst. De dreef heeft een warrig uiterlijk doordat de helft van de bomen klein en jong zijn en daarnaast kan dan een grote oude boom staan zonder enige ordening. in park Den Brand is er ook een pluktuin waar de bezoekers gratis appels, peren, frambozen, etc. gratis kunnen plukken. Park Middelheim staat bekend om zijn openluchtmuseum. verschillende werken staan verspreid in het park en zo is het park populair voor zowel natuur als cultuurliefhebbers. Park vogelenzang is dan weer van een heel ander kaliber. Het heeft wat wils voor iedereen: er is een speeltuin voor de jongsten, een open grasveld met voetbalgoalen voor de sportievelingen, een gezellig terrasje voor de levensgenieter en een open grasweide met een mooie achtergrond dat perfect geschikt is voor de romantische zielen die daar een picknick willen organiseren.
.jpg)
Na de wandelingen gingen we om een kleine snack in een kleine bistro die uitgebaat werd door vrienden van Walter en twee uur later volgde de andere activiteit al: Een authentiek herenhuis. Het herenhuis werd gebouwd in begin 20ste eeuw en werd daarna nog eens gerenoveerd na de tweede wereldoorlog door te grote schade. het huis was een geschenk van de privébutler van een rijke adelijke familie. De butler had zijn job en plicht zo goed gedaan dat hij iets terugverdiende vond de familie. Wat deze butler niet wist was dat hij hiermee stinkend rijk zou worden. Hij Gebruikte het grote pand als een zaal voor trouwfeesten, gelegenheden en in de tweede wereldoorlog werd dit huis ook gebruikt door rijke militairen die daar hun privéfeestjes wouden houden. Het huis wordt nu niet meer gebruikt voor dat soort gelegenheden maar is nu een soort museum. Alles staat nog precies op de zelfde plaats als vroeger en het roept een heerlijke antieke sfeer op bij iedereen. Bij elke voetstap die je zet kraakt het parket zachtjes, de schouw is ideaal om in de winter naast te zitten met een goed boek en een dekentje, etc.
Mijn eerste culturele uitstap was tamelijk saai, maar ik heb wel veel bijgeleerd. Kunst moet niet altijd gaan over schilderijen, beeldhouwwerken, etc., het kan zich ook voordoen in de natuur en in een huis
tweede culturele activiteit: Parijs
Mijn tweede culturele activiteit was georganiseerd door de school, namelijk onze schooluitstap naar Parijs. Normaal gezien relateer ik school niet echt met veel plezier, maar deze keer was duidelijk anders. Vooral omdat Parijs één van de mooiste steden in heel Europa is en we deze keer echt veel vrijheid kregen van de leerkrachten die toezicht hielden en niet als honden strak aan de leiband werden gehouden.
Natuurlijk hebben we vele klassiekers bezocht, zoals het Louvre, de Eiffeltoren, de Mont Martre, de Arc de Triomphe en de Sacre Coeur, maar dat was niet het enige. we hebben ook rondgelopen in één van de grootste shoppingcentra in Parijs en het Picassomuseum bezocht, maar dit was eerlijk gezegd niet echt mijn ding... moderne kunst is nu eenmaal niet voor mij weggelegd... Maar het Louvre maakte veel goed voor mij, alleen heb ik wel een paar opmerkingen over het Louvre, namelijk dat de Mona Lisa veel te veel heisa is voor een schilderij waar je normaal gezien zo voorbij zou lopen als het niet zo in de aandacht zou komen en dus ook niet zo heel mooi is. En mijn tweede bemerking is dat het veel te druk is. er staan veel te veel schilderijen veel te dicht naast elkaar gesorteerd waardoor je dagen zou bezig zijn om alles goed en wel bezichtigd te hebben, maar het was wel heel impressionant een een bijzondere ervaring om daar rond te lopen. Maar het leukste aan de reis vond ik vooral de vrijheid. We hadden veel vrije momenten en om samen met vrienden door zo'n megastad te lopen is op zich al een heel bevrijdend gevoel! Oké onze verblijfplaats was niet wat ik gehoopt had, en dan heb ik het vooral over het eten, maar de fastfoodtenten maakten dat wel voor een groot deel goed.
Het enige nadeel van Parijs was dat het veel te kort was! Maar toch leverde de stelling: 'Met een goeie groep beleef je goeie momenten' toch weer een mooi resultaat op!
derde culturele activiteit: 50 jaar Juvenes
normaal zou dit misschien niet als een culturele activiteit tellen omdat dit gewoon maar een plaatselijk feestje was met livemuziek, maar vooral omdat dit mijn eerste optreden was, en ik veel heb bij geleerd over de rock 'n rollwereld en de hele heisa er rond vond ik het een mooie ervaring. De affiche was ook nog tamelijk mooi naar mijn mening: de starter was Thanks 4 Lunch, mijn band dus, die eigenlijk diende als opwarmer voor het aanstromend talent dat ontdekt werd door de nieuwe lichting van Studio Brussel. Maar het opmerkelijke was dat er bij ons meer publiek stond als bij hem, wat ik op zich al een hele prestatie vond. daarna kwam de hoofdact, Belgian Associality, een boegbeeld voor de Belgische punkers. De avond werd daarna modieus afgesloten door de beste Blink 182 coverband van het moment, Flink 82. Ons concert begon om 19 uur, maar we moesten er wel 3 uur op voorhand zijn, voor de soundcheck enerzijds, en anderzijds omdat dat gewoon de routine is blijkbaar: als de band na jou nog niet gearriveerd is moet de vorige band de tijd opvullen. Toen de soundcheck begon had ik heel even het gevoel van roem en succes, ook al had ik nog niks hoeven doen. Alles zag er zo professioneel uit, met al die apparatuur waar een normale gast niks mee zou aan kunnen vangen. De soundcheck duurde niet zo lang, hoogstens een half uurtje, waarbij één nummer voor de zaal inbegrepen zat. Daarna mochten we backstage de muren een beetje oplopen. Uiteindelijk zijn we gewoon buiten gaan zitten op het terras van de juvenes en hebben we daar maar een beetje opgewarmd met de akoestische gitaar van Bjorn, de leadgitarist. Een uur voor aanvang kwam Milo Meskens die er ontzettend goed in slaagde om zijn outfit te matchen met zijn karakter: een regelrechte snob en een verwend mannetje, meer stelde hij niet voor... nu ja, hij kon wel echt zingen en gitaar spelen... Hij gunde ons geen blik, hij ging gewoon rechtstreeks de backstage in.
Even later werden we naar het podium geroepen. Een laatste check van mijn drums, alles eens rustig overlopen, en dan was het tijd. Het begon pas 5 minuten voor aanvang tot me door te dringen dat ik op een podium stond. Ik, die normaal toch al tamelijk verlegen ben. De stress nam mijn lichaam over. Ik moest alleen klaarzitten achter mijn drum, Vais en Bjorn moesten buiten blijven wachten voor de entree, en dan kwam de aankondiging. Ik stond er niet meer alleen, gelukkig. Toen ik zag dat Bjorn ook een grote portie gezonde stress in zich had steken, begon ik een beter gevoel te krijgen, want ik was niet de enige. Dan begon het... ik moest inzetten. 4 keer tikken en we waren vertrokken, en letterlijk alle stress verdween. Dit was ik gewoon, ja er stond nu wel 40 man op te kijken, maar het bleef routine, alles kwam er gewoon uit, en ik begon er meer en meer geniet in te hebben. 1 extra liedje, omdat het publiek bis bleef roepen, ik weet niet of het uit vriendelijkheid was of omdat ze echt meer wouden. Ze wouden uiteindelijk nog meer, maar de tijd zat er al op. Daarna hadden we een kleine afterparty bij Jotte thuis, en toen B.A. begon stonden we er terug. Daarna in de backstage konden we nog even een babbeltje slaan met de mannen van B.A., die mijn vooroordeel al bevestigden... Ze waren zo simpel als maar zijn kon. Uit de bassist was geen deftig woord uit te slaan, en de gitarist die lag meteen in de zetelMaar de zanger was wel sympathiek. Hij zei dat hij het laatste deeltje van ons concert nog gezien had, en dat hij enorm verschoot toen hij hoorde dat dit onze eerste keer was. Hij deelde de zelfde mening als al de rest: muzikaal was er weinig op aan te merken, maar om succes te hebben moeten we een nieuwe zanger hebben... Want Vais heeft zich tamelijk belachelijk gemaakt, en heeft zich dan ook maar op de showbizzwijze helemaal per total gedronken.
De ervaring die ik in één optreden had opgedaan was immens, en dat het nog zo leuk was ook, maakte mijn avond compleet, en het sterkste is, na het optreden hadden we meteen al 3 aanbiedingen om elders te spelen. Het begin van succes?
Vierde Culturele activiteit: Kasteel Erenstein
mijn vierde culturele activiteit gaat over een uitstap met het hele gezin naar Nederland/Duitsland ter gelegenheid van mijn vader zijn vijftigste verjaardag. We verbleven in een soort van hoeve dat verbonden was aan een kasteel: Kasteel Erenstein, een kasteel uit de veertiende eeuw gelegen naast het natuurgebied: de Anstelvallei. Je logeerde niet in het kasteel zelf maar in de hoeve ernaast, wat voor mij geen probleem was, want zo s'nachts in een kasteel ronddolen heeft toch maar iets akeligs naar mijn mening. De eerste dag was eerder een avond waarin we gewoon een beetje rondgewandeld hebben in Kerkrade, het dorpje waarin het kasteel gelegen was, maar daar was zo goed als niks te doen, op 4 cafeetjes na dan. De volgende dag hadden we eerst een verjaardagsontbijtje georganiseerd gevolgd door een verrassing: een dagje Aken. daar hebben we eerst rondgelopen in een groot shoppingcenter gevolgd door een sushibuffet en als afsluiter naar de oude thermen van Aken geweest. We hadden niet echt gepland om cultuur tegen te komen, maar we liepen er altijd per ongeluk op uit, want Aken is echt een mooie stad en mooie architecturale gebouwen.
Het weekend was vooral fijn door de mensen die erbij waren, mijn vriendin, mijn broer en zijn vriendin en mijn ouders. Het was een gezellige familieuitstap met een gezellige bende, zoals meestal wel. Wel veel te kort naar mijn zin...
Vijfde culturele activiteit: AC/DC
Veel meer woorden dan adembenemend, fenomenaal en once in a lifetime zijn er niet om deze activiteit te beschrijven. Een van de, en misschien wel DE grootste rockband die er bestaat live zien, dat zijn de vermoeidheid en urenlange autorit wel waard! AC/DC was nog maar een jaar geleden in België en toen dachten de mensen als dat dit wel eens de laatste keer zou kunnen zijn, maar nu is het wel vrij zeker dat dit een van de laatste kansen was. Eerst was ik niet helemaal overtuigd of het wel zou worden wat ik gehoopt had, zeker omdat Brian Johnson koudweg op staande voet is buitengegooid door gehoorschade. En toen ik hoorde dat Axl Rose de plaatsvervanger was vreesde ik dat het eerder Axl DC ging worden, maar al dat gepieker voor niks! Hij past perfect in het plaatje, juist jammer dat hij in het gips zat, maar hij trok er zich niet te veel van aan. Het voorprogramma vond ik wel nogal raar: een totaal ander genre, het Belgische BBR op de eerste plaats, gevolgd door een totaal onbekende band uit de Verenigde Staten die nu niet echt mijn ding waren, Tyler Bryant and the shakedown. We waren al tamelijk vroeg vertrokken, puur voor de zekerheid dat we goeie plaatsen zouden hebben, en die hadden we, midden in de frontpit! Het lange wachten dat daar bij hoorde was het wel waard, alhoewel we daar wel al van half 4 stonden te niksen.
Maar er was niks dat de avond kon verpesten, ze waren zo goed, juist één kleine bemerking, bij thunderstruck maakte Angus wel een wat fouten, maar dat neemt niemand hem kwalijk, op zo'n leeftijd toch zo goed blijven, blijven gaan, rondhuppelen als een jong veulentje, dat verdiend oneindig veel respect. Zeker bij de solo van 'let there be rock' , een solo van zeker 10 minuten zonder ophouden! En AC/DC staat ook bekend voor zijn fenomenale show, en dat was deze keer weer het geval, attributen in overvloed, zoals de gigantische pop bij 'whole lotta Rosie', de bellen van 'Hells bells', de kanonnen bij 'those about to rock' en nog zo'n dingen, en natuurlijk op de all around performance van iedereen was amper iets aan te merken . Dit was misschien wel het hoogtepunt van mijn muzikaal jaar
Mijn eerste cultuuractiviteit was in Antwerpen. Mijn ouders en een koppel waarmee ze bevriend zijn doen elk om beurt een uitstapje in een stad. Deze keer was het de beurt aan Walter en Sabine. Ze hadden besloten om deze keer de uitstap in Antwerpen te houden op de open monumentendag. Deze editie stond in het kader van de natuur. We hebben 3 wandelingen gemaakt in verschillende parken in Antwerpen die samen de verzamelnaam Nachtegalenpark. Het eerste park is park Den Brandt. In dit park staat een kasteel waar grote feesten worden gehouden. In dit park wordt ook het festival Jazz Middelheim gehouden, wat heel verwarrend is want het zou logischer zijn dat het in park Middelheim zou plaatsvinden. In park Den Brandt kan je nog een echte authentieke dreef zien... Nu ja, authentiek... de bomen die afsterven worden wel opnieuw geplaatst. De dreef heeft een warrig uiterlijk doordat de helft van de bomen klein en jong zijn en daarnaast kan dan een grote oude boom staan zonder enige ordening. in park Den Brand is er ook een pluktuin waar de bezoekers gratis appels, peren, frambozen, etc. gratis kunnen plukken. Park Middelheim staat bekend om zijn openluchtmuseum. verschillende werken staan verspreid in het park en zo is het park populair voor zowel natuur als cultuurliefhebbers. Park vogelenzang is dan weer van een heel ander kaliber. Het heeft wat wils voor iedereen: er is een speeltuin voor de jongsten, een open grasveld met voetbalgoalen voor de sportievelingen, een gezellig terrasje voor de levensgenieter en een open grasweide met een mooie achtergrond dat perfect geschikt is voor de romantische zielen die daar een picknick willen organiseren. Na de wandelingen gingen we om een kleine snack in een kleine bistro die uitgebaat werd door vrienden van Walter en twee uur later volgde de andere activiteit al: Een authentiek herenhuis. Het herenhuis werd gebouwd in begin 20ste eeuw en werd daarna nog eens gerenoveerd na de tweede wereldoorlog door te grote schade. het huis was een geschenk van de privébutler van een rijke adelijke familie. De butler had zijn job en plicht zo goed gedaan dat hij iets terugverdiende vond de familie. Wat deze butler niet wist was dat hij hiermee stinkend rijk zou worden. Hij Gebruikte het grote pand als een zaal voor trouwfeesten, gelegenheden en in de tweede wereldoorlog werd dit huis ook gebruikt door rijke militairen die daar hun privéfeestjes wouden houden. Het huis wordt nu niet meer gebruikt voor dat soort gelegenheden maar is nu een soort museum. Alles staat nog precies op de zelfde plaats als vroeger en het roept een heerlijke antieke sfeer op bij iedereen. Bij elke voetstap die je zet kraakt het parket zachtjes, de schouw is ideaal om in de winter naast te zitten met een goed boek en een dekentje, etc.Mijn eerste culturele uitstap was tamelijk saai, maar ik heb wel veel bijgeleerd. Kunst moet niet altijd gaan over schilderijen, beeldhouwwerken, etc., het kan zich ook voordoen in de natuur en in een huis
tweede culturele activiteit: Parijs
Mijn tweede culturele activiteit was georganiseerd door de school, namelijk onze schooluitstap naar Parijs. Normaal gezien relateer ik school niet echt met veel plezier, maar deze keer was duidelijk anders. Vooral omdat Parijs één van de mooiste steden in heel Europa is en we deze keer echt veel vrijheid kregen van de leerkrachten die toezicht hielden en niet als honden strak aan de leiband werden gehouden. 
Natuurlijk hebben we vele klassiekers bezocht, zoals het Louvre, de Eiffeltoren, de Mont Martre, de Arc de Triomphe en de Sacre Coeur, maar dat was niet het enige. we hebben ook rondgelopen in één van de grootste shoppingcentra in Parijs en het Picassomuseum bezocht, maar dit was eerlijk gezegd niet echt mijn ding... moderne kunst is nu eenmaal niet voor mij weggelegd... Maar het Louvre maakte veel goed voor mij, alleen heb ik wel een paar opmerkingen over het Louvre, namelijk dat de Mona Lisa veel te veel heisa is voor een schilderij waar je normaal gezien zo voorbij zou lopen als het niet zo in de aandacht zou komen en dus ook niet zo heel mooi is. En mijn tweede bemerking is dat het veel te druk is. er staan veel te veel schilderijen veel te dicht naast elkaar gesorteerd waardoor je dagen zou bezig zijn om alles goed en wel bezichtigd te hebben, maar het was wel heel impressionant een een bijzondere ervaring om daar rond te lopen. Maar het leukste aan de reis vond ik vooral de vrijheid. We hadden veel vrije momenten en om samen met vrienden door zo'n megastad te lopen is op zich al een heel bevrijdend gevoel! Oké onze verblijfplaats was niet wat ik gehoopt had, en dan heb ik het vooral over het eten, maar de fastfoodtenten maakten dat wel voor een groot deel goed.
Het enige nadeel van Parijs was dat het veel te kort was! Maar toch leverde de stelling: 'Met een goeie groep beleef je goeie momenten' toch weer een mooi resultaat op!
derde culturele activiteit: 50 jaar Juvenes
normaal zou dit misschien niet als een culturele activiteit tellen omdat dit gewoon maar een plaatselijk feestje was met livemuziek, maar vooral omdat dit mijn eerste optreden was, en ik veel heb bij geleerd over de rock 'n rollwereld en de hele heisa er rond vond ik het een mooie ervaring. De affiche was ook nog tamelijk mooi naar mijn mening: de starter was Thanks 4 Lunch, mijn band dus, die eigenlijk diende als opwarmer voor het aanstromend talent dat ontdekt werd door de nieuwe lichting van Studio Brussel. Maar het opmerkelijke was dat er bij ons meer publiek stond als bij hem, wat ik op zich al een hele prestatie vond. daarna kwam de hoofdact, Belgian Associality, een boegbeeld voor de Belgische punkers. De avond werd daarna modieus afgesloten door de beste Blink 182 coverband van het moment, Flink 82. Ons concert begon om 19 uur, maar we moesten er wel 3 uur op voorhand zijn, voor de soundcheck enerzijds, en anderzijds omdat dat gewoon de routine is blijkbaar: als de band na jou nog niet gearriveerd is moet de vorige band de tijd opvullen. Toen de soundcheck begon had ik heel even het gevoel van roem en succes, ook al had ik nog niks hoeven doen. Alles zag er zo professioneel uit, met al die apparatuur waar een normale gast niks mee zou aan kunnen vangen. De soundcheck duurde niet zo lang, hoogstens een half uurtje, waarbij één nummer voor de zaal inbegrepen zat. Daarna mochten we backstage de muren een beetje oplopen. Uiteindelijk zijn we gewoon buiten gaan zitten op het terras van de juvenes en hebben we daar maar een beetje opgewarmd met de akoestische gitaar van Bjorn, de leadgitarist. Een uur voor aanvang kwam Milo Meskens die er ontzettend goed in slaagde om zijn outfit te matchen met zijn karakter: een regelrechte snob en een verwend mannetje, meer stelde hij niet voor... nu ja, hij kon wel echt zingen en gitaar spelen... Hij gunde ons geen blik, hij ging gewoon rechtstreeks de backstage in.
Even later werden we naar het podium geroepen. Een laatste check van mijn drums, alles eens rustig overlopen, en dan was het tijd. Het begon pas 5 minuten voor aanvang tot me door te dringen dat ik op een podium stond. Ik, die normaal toch al tamelijk verlegen ben. De stress nam mijn lichaam over. Ik moest alleen klaarzitten achter mijn drum, Vais en Bjorn moesten buiten blijven wachten voor de entree, en dan kwam de aankondiging. Ik stond er niet meer alleen, gelukkig. Toen ik zag dat Bjorn ook een grote portie gezonde stress in zich had steken, begon ik een beter gevoel te krijgen, want ik was niet de enige. Dan begon het... ik moest inzetten. 4 keer tikken en we waren vertrokken, en letterlijk alle stress verdween. Dit was ik gewoon, ja er stond nu wel 40 man op te kijken, maar het bleef routine, alles kwam er gewoon uit, en ik begon er meer en meer geniet in te hebben. 1 extra liedje, omdat het publiek bis bleef roepen, ik weet niet of het uit vriendelijkheid was of omdat ze echt meer wouden. Ze wouden uiteindelijk nog meer, maar de tijd zat er al op. Daarna hadden we een kleine afterparty bij Jotte thuis, en toen B.A. begon stonden we er terug. Daarna in de backstage konden we nog even een babbeltje slaan met de mannen van B.A., die mijn vooroordeel al bevestigden... Ze waren zo simpel als maar zijn kon. Uit de bassist was geen deftig woord uit te slaan, en de gitarist die lag meteen in de zetelMaar de zanger was wel sympathiek. Hij zei dat hij het laatste deeltje van ons concert nog gezien had, en dat hij enorm verschoot toen hij hoorde dat dit onze eerste keer was. Hij deelde de zelfde mening als al de rest: muzikaal was er weinig op aan te merken, maar om succes te hebben moeten we een nieuwe zanger hebben... Want Vais heeft zich tamelijk belachelijk gemaakt, en heeft zich dan ook maar op de showbizzwijze helemaal per total gedronken.
De ervaring die ik in één optreden had opgedaan was immens, en dat het nog zo leuk was ook, maakte mijn avond compleet, en het sterkste is, na het optreden hadden we meteen al 3 aanbiedingen om elders te spelen. Het begin van succes?
Vierde Culturele activiteit: Kasteel Erenstein
mijn vierde culturele activiteit gaat over een uitstap met het hele gezin naar Nederland/Duitsland ter gelegenheid van mijn vader zijn vijftigste verjaardag. We verbleven in een soort van hoeve dat verbonden was aan een kasteel: Kasteel Erenstein, een kasteel uit de veertiende eeuw gelegen naast het natuurgebied: de Anstelvallei. Je logeerde niet in het kasteel zelf maar in de hoeve ernaast, wat voor mij geen probleem was, want zo s'nachts in een kasteel ronddolen heeft toch maar iets akeligs naar mijn mening. De eerste dag was eerder een avond waarin we gewoon een beetje rondgewandeld hebben in Kerkrade, het dorpje waarin het kasteel gelegen was, maar daar was zo goed als niks te doen, op 4 cafeetjes na dan. De volgende dag hadden we eerst een verjaardagsontbijtje georganiseerd gevolgd door een verrassing: een dagje Aken. daar hebben we eerst rondgelopen in een groot shoppingcenter gevolgd door een sushibuffet en als afsluiter naar de oude thermen van Aken geweest. We hadden niet echt gepland om cultuur tegen te komen, maar we liepen er altijd per ongeluk op uit, want Aken is echt een mooie stad en mooie architecturale gebouwen.Het weekend was vooral fijn door de mensen die erbij waren, mijn vriendin, mijn broer en zijn vriendin en mijn ouders. Het was een gezellige familieuitstap met een gezellige bende, zoals meestal wel. Wel veel te kort naar mijn zin...
Vijfde culturele activiteit: AC/DC
Veel meer woorden dan adembenemend, fenomenaal en once in a lifetime zijn er niet om deze activiteit te beschrijven. Een van de, en misschien wel DE grootste rockband die er bestaat live zien, dat zijn de vermoeidheid en urenlange autorit wel waard! AC/DC was nog maar een jaar geleden in België en toen dachten de mensen als dat dit wel eens de laatste keer zou kunnen zijn, maar nu is het wel vrij zeker dat dit een van de laatste kansen was. Eerst was ik niet helemaal overtuigd of het wel zou worden wat ik gehoopt had, zeker omdat Brian Johnson koudweg op staande voet is buitengegooid door gehoorschade. En toen ik hoorde dat Axl Rose de plaatsvervanger was vreesde ik dat het eerder Axl DC ging worden, maar al dat gepieker voor niks! Hij past perfect in het plaatje, juist jammer dat hij in het gips zat, maar hij trok er zich niet te veel van aan. Het voorprogramma vond ik wel nogal raar: een totaal ander genre, het Belgische BBR op de eerste plaats, gevolgd door een totaal onbekende band uit de Verenigde Staten die nu niet echt mijn ding waren, Tyler Bryant and the shakedown. We waren al tamelijk vroeg vertrokken, puur voor de zekerheid dat we goeie plaatsen zouden hebben, en die hadden we, midden in de frontpit! Het lange wachten dat daar bij hoorde was het wel waard, alhoewel we daar wel al van half 4 stonden te niksen.Maar er was niks dat de avond kon verpesten, ze waren zo goed, juist één kleine bemerking, bij thunderstruck maakte Angus wel een wat fouten, maar dat neemt niemand hem kwalijk, op zo'n leeftijd toch zo goed blijven, blijven gaan, rondhuppelen als een jong veulentje, dat verdiend oneindig veel respect. Zeker bij de solo van 'let there be rock' , een solo van zeker 10 minuten zonder ophouden! En AC/DC staat ook bekend voor zijn fenomenale show, en dat was deze keer weer het geval, attributen in overvloed, zoals de gigantische pop bij 'whole lotta Rosie', de bellen van 'Hells bells', de kanonnen bij 'those about to rock' en nog zo'n dingen, en natuurlijk op de all around performance van iedereen was amper iets aan te merken . Dit was misschien wel het hoogtepunt van mijn muzikaal jaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten